این اقتضای شهرهای صنعتیه که مردم افسرده و دلمرده ای داشته باشه. فقط هم مربوط به اینجا یا الان نیست، همیشه بوده و به نظرم همیشه هم هست.اما به نظرم نباید اینقد باشه، نه اینقدری که توی ادم های اطرافم میبینم و اصلن هم مربوط به یه سری نیست. و نه اینقد که میترسم منم بشم.
حقیقتش دارم کم کم میترسم از اینکه نکنه اینا همه تظاهر باشه به شاد بودن هر چند احساس میکنم که حتی از غمم هم لذت میبرم. ولی میترسم از اینکه حتی خودمم گول زده باشم.
ایکاش انقد ذهن پیچیده ای نداشتیم.
- دوشنبه ۳۰ آذر ۹۴
